ดำนาเสร็จชาวนาไปไหน??

สมัยผมเป็นเด็กอยู่ประถม ประมาณ ปี 2530  ลุงป้าน้าอาที่บ้าน

หลังจากดำนาเสร็จในช่วง มิถุนายน- กรกฎาคม จะพากันเดินทางเข้า กทม.

บางคน ก็ไปทำงานโรงงานบ้าง เป็นยามบ้าง หาบข้าวเหนียวไข่ปิ้งขายบ้าง

ขับรถแท็กซี่ รับจ้างบ้าง ตามความสามารถของเงินทุนแต่ละคน

.

หลายคนส่งลูกเรียนจนจบปริญญาด้วยการขายของริมถนน

หลายคน เป็นหนี้มากกว่าเดิมเพราะขาดทุน

.

เพื่อหาเงินสำหรับใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน

ให้ลูกไปโรงเรียน ค่ากินค่าอยู่ รวมถึงสำหรับเป็นค่าปุ๋ยเคมี

และยาฆ่าแมลง สำหรับนาข้าว รวมถึงพืชผักต่าง ๆ

ทำให้ชาวนาต่างต้องดิ้นรน ต่อสู้เอาตัวรอด

.

.

วันนี้เจอพี่ชายท่านหนึ่ง มาจากอุบลฯ 

หาบตะกร้าหวายมาขาย วางขายพัก

ทางขึ้นรถไฟฟ้าปุณณวิถี  

.

สอบถามราคา อยู่ในเกณฑ์ที่ค่อนข้างสูง

เพราะรับมาขายต่ออีกทีนึง จากกลุ่มเกษตรกรที่ทำเครื่องจักสาน

ด้วยความที่เข้าใจบริบทของชาวนาด้วยกัน ผมจึงไม่ลังเล

ที่จะช่วยอุดหนุนสินค้าในทันที (กำลังหาเครื่องมือ สำหรับไปออกบูทที่มาบุญครองพอดี)

.

อุดหนุนกันเสร็จ สอบถามสารทุกข์สุกดิบ

ตามประสาชาวนาด้วยกัน พี่เขาได้แต่บ่นให้ฟัง

ปีที่แล้วน้ำท่วม ก็ไม่ได้ข้าวเลยสักเม็ดเดียว

มาเดินขายของ ก็เพราะทำเองไม่เป็นต้องรับต่อมาอีกที

โชคดีที่ไม่ใช่เน่าเสีย อาศัยคนที่ต้องการใช้ของดี

เพราะทำจากหวาย(ราคาสูง)

.

เทศกิจมาไล่ ก็ต้องหอบของหนี

เพราะมาอาศัยรวมกลุ่มขายกับพ่อค้าแม่ค้าริมฟุตบาทคนอื่น

ทำให้ต้องเปลี่ยนทำเลขายไปเรื่อย ๆ (ตามเส้นทางรถไฟฟ้า)

.

พยายามเก็บหอมรอมริบ เพื่อส่งเงินกลับไปให้ลูก

ที่กำลังเรียนอยู่มัธยมปลาย

และเพื่อซื้อปุ๋ยเคมีใส่ในนาข้าว

ไปจนถึงเก็บเงินไว้สำหรับค่าจ้างเกี่ยวข้าว ถ้าน้ำไม่ท่วมอีก

.

.

ผมก็ช่วยได้ตามอัตภาพเช่นเดียวกัน

เนื่องจากมาอบรมที่ กทม. รถเราไม่สามารถใส่ของได้เยอะ

หากใครผ่านไป ผ่านมา อยากได้เครื่องจักสานจากหวายไว้ใช้

ก็ลองอุดหนุนพี่น้องชาวนา ที่ต่อสู้กันบ้างนะครับ