อย่าทำให้เสียชื่อชาวนา อย่าทำให้เสียชื่อกูนะ

10 ปีที่แล้ว ที่เราตัดสินใจกลับมาทำนาเอง
เพราะการส่งเงินกลับมาบ้านเพื่อเป็นค่ารถไถ รถเกี่ยว
ค่าปุ๋ยเคมี ค่าแรงงานคนทำนา ทุกปี

ปีละ 3-4 หมื่นบาท(เป็นอย่างน้อย)
กับที่นาเพียง 10 ไร่

แต่ผลผลิตที่ได้นอกจากแบ่งไว้กิน
ต่อปีขายได้เพียง 2-3 หมื่น บาท

เรามองว่า "มันไม่ถูกต้อง"
ทำให้ต้องลงมือหาคำตอบกันเอาเอง
ว่าเป็นเพราะอะไร
การทำนา ถึงไม่มีกำไรเลย

ปีแรกขนข้าวไปขาย
โดนกดราคา เหลือ กก ละ 8 บาท
จากราคารับซื้อ 12 บาท

ญาติพี่น้องก็ดูถูกว่าได้เรียนสูง ทำงานดี
แต่ต้องกลับมาทำนา คงไปไม่รอดแน่ ๆ

มีแต่คุณยาย ที่คอยให้คำแนะนำ
ให้กำลังใจ และสร้างแรงบันดาลใจให้ตลอดว่า

สมัยตายาย ทำนา ทำไร่
ปลูกข้าว ปลูกมัน ปลูกอ้อยขาย
ยังสามารถส่งป้า แม่ น้า ได้เรียน
จนได้รับราชการกันทุกคน

แต่ท่านก็ย้ำว่า"มันลำบาก"

เราเองก็พยายามชี้ให้เห็นเทคโนโลยีต่าง ๆ
ที่สามารถนำเข้ามาช่วยผ่อนงานผ่อนแรง
ไปพร้อม ๆ กับการนำความรู้สมัยใหม่
ที่เอามาใช้ได้จริง

คุณยายก็ยังยืนยันว่า

"อยากให้ทำไว้แค่กินก็พอ
ถ้าจะทำขาย ทำข้าวให้ดี
อย่าทำให้เสียชื่อกูนะ
กูทำนามา 60-70 ปีแล้ว"
-ยายสุนทร์ แก้วโพนงาม